Οι 2 βασικές κατηγορίες ζυμαρικών είναι τα φρέσκα ζυμαρικά και τα ξερά ζυμαρικά.

Φρέσκα ζυμαρικά
Όλα τα ζυμαρικά ξεκινούν να υπάρχουν ως φρέσκα, ή αλλιώς νωπά. Τα σπιτικά φρέσκα ζυμαρικά δεν αποξηραίνονται, πρέπει να διατηρηθούν στο ψυγείο και να καταναλωθούν σε 1-2 ημέρες. Πολλοί γνώστες ισχυρίζονται πως η γεύση και η υφή των φρέσκων ζυμαρικών είναι αξεπέραστη και δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή των ξερών. Πιστεύω πως όλα είναι θέμα γούστου και επιλογής συνδυασμών και πως το κάθε είδος είναι απλώς καλύτερο για συγκεκριμένες χρήσεις. Τα φρέσκα ζυμαρικά απαιτούν πολύ κόπο και τεχνική κατάρτιση για να φτιαχτούν. Όπως όμως συμβαίνει και με την παρασκευή ψωμιού, πρόκειται για μια διαδικασία που προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση σε αυτόν που θα ασχοληθεί μαζί της. Στην αγορά πλέον υπάρχουν φρέσκα ζυμαρικά συσκευασμένα, τα οποία όμως είναι παρασκευασμένα βιομηχανικά και χάνουν πολύ από την αυθεντική γεύση. Μια καλή λύση για όσους θέλουν να παρασκευάζουν φρέσκα ζυμαρικά είναι να τα αποθηκεύουν στην κατάψυξη. Η ποιότητα παραμένει αρκετά καλή και παράλληλα είναι έτοιμα και διαθέσιμα όταν χρειάζεται. Στα φρέσκα ζυμαρικά συγκαταλέγονται και τα γεμιστά, όπως τα ραβιόλια και τα τορτελίνια. Η γέμιση ποικίλλει και μπορεί να αποτελείται από κρεατικά, αλλαντικά, τυριά, θαλασσινά, λαχανικά κ.λπ.

Ξερά ζυμαρικά
Τα ξερά ζυμαρικά είναι τα πιο συνηθισμένα και διαδεδομένα από τα δύο είδη. Είναι φτηνά, άμεσα διαθέσιμα, χορταστικά και λαχταριστά. Όλοι αυτοί οι παράγοντες τοποθετούν τα ζυμαρικά πολύ ψηλά στη λίστα επιλογής των καταναλωτών ως είδος διατροφής. Τα υλικά που απαιτούνται για την παρασκευή τους είναι απλά και λίγα. Αλεύρι σκληρού σίτου σιμιγδάλης και νερό είναι τα δύο πιο βασικά, και ορισμένες φορές περιέχονται και αυγά. Η διαδικασία παραγωγής αντιθέτως είναι αρκετά σύνθετη και εκτελείται από ιδιαίτερα εξειδικευμένα μηχανήματα. Τα σχήματα και σχέδια που υπάρχουν είναι πραγματικά εκατοντάδες και άλλες τόσες και περισσότερες είναι οι ονομασίες τους, καθώς πολλές φορές το ίδιο ζυμαρικό μπορεί να φέρει άλλο όνομα από τόπο σε τόπο.